ตอนที่ 2 ยังคงเป็นกำลังใจ
ผมมีพี่คนหนึ่งเป็นรุ่นพี่ที่เรียนโรงเรียนบุญวาทย์วิทยาลัย จังหวัดลำปาง ตอนนี้เป็นคุณหมออยู่ที่เชียงใหม่ พี่จิ๊บเป็นรุ่นพี่ใจดีอยากให้น้องก้าวเข้ารั้วสีม่วง ไปเป็นลูกช้าง มช.ด้วยกัน ก็ให้กำลังใจเต็มที่แหละ จนผมได้เข้าสู่รั้ว มช.ได้จริงๆ ตอนนี้ไม่ได้คุยกันเลย ต่างคนต่างมีหน้าที่การงานทำ พี่หมอก็คงจะงานยุ่งไม่น้อย ยังรู้สึกเสียใจอยู่เลยคราวที่แฟนผมต้องผ่าตัดสมองที่เชียงใหม่เมื่อหลายปีก่อน ตอนนั้นพยายามติดต่อพี่จิ๊บเพื่อที่จะให้ช่วยดำเนินการอะไรบางอย่าง พี่จิ๊บช่วยเหลือเต็มที่ แต่สุดท้ายที่บ้านเราสื่อสารกันไม่ตรงประเด็นก็เลยทำให้ความช่วยเหลือที่พี่จิ๊บพยายามที่จะช่วยไม่ได้รับการตอบสนองจากผู้ขอ..เสียใจอยู่เลย...เกริ่นมาตั้งยาว ก็จะบอกแค่ว่าพี่จิ๊บมีมิตรภาพที่ดีให้กับน้องและสร้างความเป็นคนมีใจสู้ให้ผ่านทาง บทความที่พี่จิ๊บคัดลอกมาจากกวีซีไรท์ท่านหนึ่ง แล้วเอามาให้ผม เพื่อที่จะให้ผมสู้ "มีฝันมีไฟ จึงใฝ่ฝัน สร้างสรรค์อักษรอ่อนไหว กล้าก่อต่อสู้สู่หลักชัย มนุษยชาติยิ่งใหญ่เพราะไม่แพ้"