ตอนที่ 2 ยังคงเป็นกำลังใจ
ผมมีพี่คนหนึ่งเป็นรุ่นพี่ที่เรียนโรงเรียนบุญวาทย์วิทยาลัย จังหวัดลำปาง ตอนนี้เป็นคุณหมออยู่ที่เชียงใหม่ พี่จิ๊บเป็นรุ่นพี่ใจดีอยากให้น้องก้าวเข้ารั้วสีม่วง ไปเป็นลูกช้าง มช.ด้วยกัน ก็ให้กำลังใจเต็มที่แหละ จนผมได้เข้าสู่รั้ว มช.ได้จริงๆ ตอนนี้ไม่ได้คุยกันเลย ต่างคนต่างมีหน้าที่การงานทำ พี่หมอก็คงจะงานยุ่งไม่น้อย ยังรู้สึกเสียใจอยู่เลยคราวที่แฟนผมต้องผ่าตัดสมองที่เชียงใหม่เมื่อหลายปีก่อน ตอนนั้นพยายามติดต่อพี่จิ๊บเพื่อที่จะให้ช่วยดำเนินการอะไรบางอย่าง พี่จิ๊บช่วยเหลือเต็มที่ แต่สุดท้ายที่บ้านเราสื่อสารกันไม่ตรงประเด็นก็เลยทำให้ความช่วยเหลือที่พี่จิ๊บพยายามที่จะช่วยไม่ได้รับการตอบสนองจากผู้ขอ..เสียใจอยู่เลย...เกริ่นมาตั้งยาว ก็จะบอกแค่ว่าพี่จิ๊บมีมิตรภาพที่ดีให้กับน้องและสร้างความเป็นคนมีใจสู้ให้ผ่านทาง บทความที่พี่จิ๊บคัดลอกมาจากกวีซีไรท์ท่านหนึ่ง แล้วเอามาให้ผม เพื่อที่จะให้ผมสู้ "มีฝันมีไฟ จึงใฝ่ฝัน สร้างสรรค์อักษรอ่อนไหว กล้าก่อต่อสู้สู่หลักชัย มนุษยชาติยิ่งใหญ่เพราะไม่แพ้"

Win&win กำลังใจสำหรับผู้พ่ายแพ้

เกริ่นนำสำหรับ…บทความแรก
ในเกมกีฬา แพ้ ชนะ เป็นเรื่องธรรมดา ความพ่ายแพ้จะกลายเป็นยาชูกำลังให้มีการปรับปรุง แก้ไข มานะ บากบั่นและฝึกฝน เพื่อให้สักวันหนึ่งจะกลายเป็นผู้ชนะ ส่วนผู้ชนะถ้าไม่เย่อหยิ่งทะนงตัว หมั่นฝึกฝนอยู่เสมอไปรับปรุงข้อบกพร่องของตัวเองก็มักจะเป็นผู้ชนะเมื่อมีการแข่งขัน
กีฬาสร้างคนให้มีน้ำใจ แต่สำหรับคนพ่ายแพ้…คงต้องได้รับกำลังใจมากเป็นพิเศษ แต่กำลังใจไม่จำเป็นต้องมาจากคนรอบข้างเท่านั้น ตัวเราสามารถสร้างกำลังใจให้ตัวเองได้
ซุ่นวู กล่าวไว้ว่า "ชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือ ชัยชนะที่ผู้แพ้มิได้ตระหนักว่า ตนเองพ่ายแพ้" ในท่ามกลางความขัดแย้ง ไม่ว่าความขัดแย้งนั้น จะเป็นความขัดแย้งทางธุรกิจ การเมือง สังคม หรือความเชื่อความคิด
ความสำคัญ และอุปสรรคของความพ่ายแพ้อยู่ที่ใจครับ..และเมื่อ
สร้างใจให้แกร่ง… ความพ่ายแพ้ก็ไม่เกิด

พบกันใหม่เมื่อมีเวลาครับ/narisorn